"FUNDUSZ OBRONY ŻYCIA ARCHIDIECEZJI LUBELSKIEJ"

Opis głównych działań

Planowane cele „Prowadzenie Specjalistycznego Ośrodka Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie− 25 miejsc”, zostały osiągnięte w całości. Nadrzędnym celem Ośrodka Wsparcia było zaspakajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin doznających przemocy w rodzinie oraz umożliwienie im pobytu w warunkach odpowiadających godności człowieka, poprzez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Osoby uciekające przed przemocą w rodzinie, nie posiadające wsparcia w najbliższej rodzinie, pozbawione środków do życia znajdują w Specjalistycznym Ośrodku Wsparcia schronienie, miały zaspokojone podstawowe potrzeby. Ośrodek od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 roku zapewnił schronienie dla osób będących w trudnej sytuacji doświadczania przemocy w rodzinie. Zapewniliśmy całodobowy pobyt kilkunastu rodzinom. Zapewniliśmy pomieszczenia do spania (zakwaterowanie jednej rodziny w jednym pomieszczeniu, przy czym w pokoju może zamieszkiwać maksymalnie pięć osób). Ośrodek dysponuje 11 pokojami o różnej liczbie miejsc w zależności o liczby osób w rodzinie. Każda rodzina maiła dostęp do pomieszczenia do pobytu dziennego (bawialnia, pokój dzienny), do łazienki (posiadamy pięć łazienek), miejsca do prania i suszenia ubrań, ogólnodostępnej kuchni. Sytuacja pandemii koronawirusa oraz wprowadzenie ogólnopolskiego lockdownu spowodowała zmniejszenie liczby mieszkańców, którzy zdecydowali się szukać schronienia w Ośrodku, W związku z tym podjęliśmy działania mające na celu zwiększenie dostępności naszego Ośrodka. Podmiotem pracy Ośrodka były zarówno osoby dorosłe doznające przemocy, ale również dzieci pozostające pod ich opieką (często również ofiary przemocy). Praca z dziećmi stwarza możliwość najwcześniejszej interwencji i zapobiegania patologiom społecznym. Podjęte działania dały możliwość kompleksowego wsparcia rodziny w oparciu o opracowany plan pomoc ofierze przemocy realizowany przez specjalistów zatrudnionych w naszym Ośrodku. Po opuszczeniu Ośrodka nasze klientki podjęły próbę usamodzielnienia. Sytuacja byłych mieszkanek była monitorowana przez pracownika socjalnego. W celu dostosowania zakresu pomocy do sytuacji oraz potrzeb ofiar przemocy w rodzinie specjalistyczny ośrodek wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie monitoruje sytuację osób przebywających w ośrodkach przez pół roku po jego opuszczeniu, poprzez utrzymywanie kontaktu telefonicznego, korespondencję lub nawiązanie współpracy z instytucjami zajmującymi się pomocą ofiarom przemocy. Na podstawie monitorowania sytuacji mieszkańców po opuszczeniu Ośrodka, można sądzić, że rezultaty zadania publicznego są trwałe, a ich realizacja przyczyniła się w znacznej mierze do rozwiązania problemu społecznego, jakim jest przemoc w rodzinie. Udzielanie specjalistycznego wsparcia w Ośrodku osobom doznającym przemocy, które przeżywają kryzysy, a często nawet stoją w obliczu zagrożenia życie i zdrowie powoduje, że nabywają oni umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach i potrafią zatrzymać przemoc. Ze względu na zawarcie umowy z Bankiem Żywności udało się pozyskać duże zasoby żywności przeznaczonej na przygotowywanie posiłków. Dla każdej osoby przewidziane były przynajmniej 3 pełnowartościowe posiłki dziennie (w tym przynajmniej jeden ciepły) w zależności od wieku i potrzeb. Ośrodek zapewniał mieszkańcom wsparcie rzeczowe w postaci ubrań, butów, środków higieny osobistej i środków czystości, artykuły do pielęgnacji małych dzieci, lekarstwa, a ponadto pomoce dydaktyczne i zabawki. W Ośrodku była zatrudniona osoba, która była dostępna 24 godziny na dobę, która odpowiedzialna była za pierwszy kontakt z osobą doświadczającą przemocy zgłaszającą się do Ośrodka. Jej zadaniem było zapewnienie jak najszybszej bieżącej pomocy w zakresie bezpieczeństwa, zakwaterowania, wsparcia socjalnego. W zależności od aktualnej dyspozycji i grafiku zamiennie obowiązki osoby pierwszego kontaktu pełnili dyrektor, kierownik administracyjny, pracownik socjalny, pedagog lub asystent osoby pokrzywdzonej. Osoba pierwszego kontaktu była odpowiedzialna jednocześnie za umówienie osoby zgłaszającej się na dyżur specjalisty lub kontakt ze specjalistą w sprawach nagłych, kiedy pomoc psychologiczna, pedagogiczna, medyczna, psychiatryczna, prawna, czy socjalna. Podstawą organizowania wszelkiej pomocy było rozeznanie potrzeb. Było to zadanie pracownika socjalnego i pedagoga, osób profesjonalnie przygotowanych do udzielania pomocy. Mieszkańcy Ośrodka mieli zapewnione wsparcie psychologiczno−terapeutyczne (przynajmniej jedna godzina tygodniowo konsultacji indywidualnej dla osoby dorosłej), pracownika socjalnego, specjalisty pracy z rodziną, prawne, pedagogiczne, medyczno−pielęgniarskie (zależne od potrzeb − dyżur na telefon oraz okresowe wizyty), duszpasterskie (zależne od sytuacji życiowej − codziennie), psychiatryczne. Całodobową opiekę nad Ośrodkiem i jego mieszkańcami pełniły dwie siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek i ksiądz kapelan. Wszystkie dorosłe osoby skorzystały z pomocy prawnika i psychoterapeuty. Również wszystkie dorosłe osoby korzystały z grupowego poradnictwa specjalistycznego w postaci uczestnictwa w zajęciach grupy warsztatowej i grupy terapeutycznej, która odbywały się w każdy wtorek i czwartek w wymiarze po dwie godziny zegarowe. W celu zapewniania kompleksowego wsparcia ze strony personelu Ośrodka odbywały się superwizje dla całego zespołu pracowników zatrudnionych w ośrodku. Odbyło się 10 spotkań superwizyjnych. Konsultacje psychiatryczne z lekarzem zatrudnionym w Ośrodku odbywają się na wezwanie w razie konieczności i potrzeby. Ośrodek zapewnił wsparcie w uzyskaniu bezpłatnej i profesjonalnej pomocy przy zachowaniu pełnej dyskrecji w zakresie świadczonej pomocy.