TOWARZYSTWO POMOCY IM. ŚW. BRATA ALBERTA KOŁO W ŚWIDNICY

Opis głównych działań

Zapewnienie schronienia, niezbędnego ubrania, wyżywienia i ogólnego wsparcia osobom bezdomnym. RELACJE PODSTAWOWE: TOWARZYSTWO – POTRZEBUJĄCY POMOCY “Posługa ubogim polega na tym, żeby każdego z nich, który się przedstawi do domu przyjąć i wedle możności w potrzebach doczesnych wspomagać, zajmować też pracą tych, którzy są do pracy zdolni, pouczać prawd wiary, nakłaniać do modlitwy, uczestniczenia we Mszy św. i do spowiedzi.” św. Brat Albert 1. Pomoc osobom bezdomnym jest podstawowym celem działania Towarzystwa. W realizacji tego celu należy dążyć do wysokiej specjalizacji i profesjonalizmu. Inne rodzaje działalności istniejące w Towarzystwie są cennym uzupełnieniem jego pracy, pozostają jednak działalnością dodatkową, która nie powinna być prowadzona kosztem działalności podstawowej. 2. Towarzystwo udziela pomocy wszystkim potrzebującym bez względu na ich wyznanie, światopogląd lub narodowość. Świadcząc po- moc, czyni to w duchu św. Brata Alberta - z maksymalną troską i poszanowaniem godności osoby ludzkiej. 3. We wszystkich prowadzonych placówkach Towarzystwo organizuje posługę duszpasterską dla jego mieszkańców. Należy zachęcać do korzystania z tej posługi, lecz bez narzucania praktyk religijnych i pamiętać, że ewangelizacja dokonuje się prze-de wszystkim przez praktykowaną postawę miłości i gotowość pomocy w duchu Ewangelii. 4. Udzielając pomocy, Towarzystwo w pierwszym rzędzie zapewnia doraźną opiekę przez zabezpieczenie noclegu, odzieży, wyżywienia. Kierując się słowami Brata Alberta “... każdemu głodnemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież; jak nie można dużo, to mało”, stara się, by nikt z potrzebujących nie odszedł bez minimalnego wsparcia. 5. W żadnym jednak wypadku Towarzystwo swojej działalności nie ogranicza do pomocy doraźnej, która jest tylko warunkiem wstępnym do trwałego rozwiązywania problemów osoby bezdomnej. Każda osoba potrzebująca, przyjmowana jest z założeniem, że we współpracy z nią podjęty wysiłek będzie trwałym wyprowadzeniem jej z bezdomności. Sprzeciwiamy się poglądowi, że istnieje kategoria bezdomnych z wyboru – ten “wybór” to tylko konsekwencja nieszczęść i słabości, którym człowiek w pewnym momencie nie jest w stanie sprostać, to konsekwencja braku okazanej w porę pomocy. 6. Wskazując na konieczność uszanowania godności potrzebujących pomocy Towarzystwo podkreśla, że jednym z jej składników jest odpowiedzialność i zdolność dzielenia się i dawania siebie oraz umiejętność stawiania wymagań i egzekwowania odpowiedzialności. Tak działając, Towarzystwo przygotowuje bezdomnych i potrzebujących do wzięcia na siebie odpowiedzialności za swój los. 7. Podstawowym obowiązkiem, którego spełniania oczekuje Towarzystwo od mieszkańców albertyńskich placówek jest wymóg zachowania trzeźwości i respektowania wewnętrznych zasad w nich obowiązujących. Osobom uzależnionym zapewnia pomoc w postaci organizowania terapii – samodzielnie lub w porozumieniu z placówkami służby zdrowia i innymi organizacjami. 8. Duże znaczenie Towarzystwo przywiązuje do pracy bezdomnych i potrzebujących. Uważa, że praca nie może być traktowana tylko jako wartość ekonomiczna. Praca jest, bowiem powołaniem i obowiązkiem człowieka; w wypadku osób bezdomnych istotne jest jej terapeutyczne znaczenie. “Człowiek, jeżeli jest już poratowany, trzeba mu bezpośrednio otworzyć niejako furtkę do wyjścia z nędzy, inaczej bowiem prawie i nie warto go było ratować, stać się zaś to może tylko przez pracę, którą wtedy podsunąć i ułatwić mu trzeba – a już najlepiej przez zarobkową” (św. Brat Albert). Towarzystwo stara się, by mieszkańcy albertyńskich placówek wykonywali pracę nie tylko na rzecz swojego domu, ale również na rzecz najbliższego otoczenia i współpracujących z nim instytucji i organizacji. 9. Towarzystwo niesie pomoc, nie kierując się tak zwaną “rejonizacją”. Potrzebujący, bez względu na to skąd przychodzi, powinien otrzymać wsparcie. Towarzystwo uznaje jednak prawo poszczególnych kół i prowadzonych przez nie placówek do ubiegania się o pomoc materialną dla bezdomnego od gminy, z której on pochodzi, a której ustawowym obowiązkiem jest zorganizowanie i finansowanie pomocy. 10. Przywiązując dużą wagę do budowania wspólnoty mieszkańców, pracowników, członków i wolontariuszy, do płynącego z tej wspólnoty doświadczenia miłości, Towarzystwo nie wyklucza prowadzenia placówek o charakterze wspólnotowym, to jest oferujących trwałą formę takiego życia. Schroniska dla bezdomnych powinny być jednak tylko przejściowym etapem w życiu człowieka. Towarzystwo nie prowadzi placówek koedukacyjnych, jak również placówek dla pełnych rodzin. 11. Towarzystwo w swojej pracy stosuje zdobycze współczesnej wiedzy o człowieku, tj. z zakresu pedagogiki, psychologii i socjologii, oraz wartości, na które wskazał św. Brat Albert: modlitwę, pracę, wspólnotę i reintegrację ze społeczeństwem. 12. Towarzystwo podejmuje wielopłaszczyznowe i wieloetapowe działania zmierzające do reintegracji potrzebujących ze społeczeństwem. Zapewnia pomoc duchową poprzez pomoc psycho-logiczno-terapeutyczną, medyczną, socjalną i prawną. Pomaga również w znalezieniu zatrudnienia, miejsca zamieszkania,powrotu do rodziny, uczy wypełniać wolny czas organizując zajęcia kulturalne, oświatowe, sportowe, stara się wskazywać potrzebującym pozytywne modele życia. 13. Towarzystwo stara się utrzymywać kontakty z osobami, które już opuściły jego placówki, wspiera je w rozwiązywaniu codziennych problemów i angażuje się w pracę grup wsparcia dla osób realizujących program wychodzenia z bezdomności. Stara się również rozpoznawać i udzielać pomocy osobom ze środowisk patologicznych i zagrożonych bezdomnością, szczególnie dzieciom i młodzieży, aby w ten sposób przeciwdziałać żebractwu i bezdomności. 14. Towarzystwo organizuje i prowadzi kluby, których celem jest przywrócenie bezdomnych normalnemu życiu społecznemu. Kluby oparte na zasadzie samopomocowej skupiają osoby bezdomne realizujące programy wychodzenia z bezdomności, osoby zagrożone bezdomnością i osoby, które wyszły z bezdomności.