FUNDACJA POLSKIEJ SZTUKI NOWOCZESNEJ

Opis głównych działań

Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej w ramach swojej działalności organizowała i współorganizowała wystawy i prezentacje, wydawała publikacje, w celu promocji sztuki współczesnej, artystek i artystów sztuk wizualnych. Józef Gałązka, Natan Kryszk. POWIDOK 22 października 2022 – 05 marca 2023 Galeria Władysława Hasiora Organizator: Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem Współpraca: Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej
 Kuratorzy wystawy: Sarmen Beglarian, Sylwia Szymaniak W 2019 roku Józef Gałązka po ukończeniu studiów na Wydziale Rzeźby na warszawskiej ASP postanowił wyruszyć w miesięczną podróż przez Polskę, w poszukiwaniu swojej tożsamości jako artysty – rzeźbiarza. Do swojej podróży zaprosił Natana Kryszka, z którym wspólnie tworzył rzeźby, obiekty, instalacje. Na potrzeby podróży Józef Gałązka stworzył mobilną pracownię Widok - powóz łączący funkcje pracowni rzeźbiarskiej oraz punktu prezentacji sztuki. Forma pracowni na kołach inspirowana kramami jarmarcznymi i handlem ulicznym, nawiązuje do nomadycznego charakteru pracy artysty. Wystawa Widok, powstałą przy współpracy z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii, była prezentowana w Biurze Wystaw w ramach Warsaw Gallery Weekend 2019. Na wystawie w Muzeum Tatrzańskim artyści pokazali dorobek miesięcznej podróży od Tatr do Morza Bałtyckiego z przystankami w miejscach ważnych dla polskiej tożsamości, wakacyjnych kurortach, małych miejscowościach, muzeach i galeriach, miejscach słynących z pięknej przyrody i naturalnego pejzażu. W czasie trasy powstały prace, które były komentarzem lub kronikarskim zapisem przebiegu podróży. Gałązka i Kryszk zdecydowali się na odnowienie relacji z widzem i przekazanie swoich przemyśleń dotyczących roli artysty w społeczeństwie. Swoje skupienie przekierowali na studium portretu, inspirując się firmą portretową Stanisława Ignacego Witkiewicza, który przez swoją słabą sytuacje materialną postanowił zmienić kontekst powstawania swoich dzieł i ich funkcje. Podobnie jak dla Witkacego tak dla obu twórców istotne było motto spisane w regulaminie firmy portretowej Witkiewicza: „Klient musi być zadowolony. Nieporozumienia wykluczone”. https://muzeumtatrzanskie.pl/wystawy/wystawy-czasowe/powidok-jozef-galazka-natan-kryszk/ Studio portretowe, performance rzeźbiarski Józefa Gałązki i Natana Kryska odbył się w trakcie konferencji muzealniczej „Wyjście z pracowni i sztuka partycypacyjna. Wokół twórczości Hasiora” w dniach 24-25 listopada 2022 w Galerii Władysława Hasiora, filii Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. https://muzeumtatrzanskie.pl/wyjscie-z-pracowni-i-sztuka-partycypacyjna-wokol-tworczosci-hasiora-2/ Adam Kozicki. Nigdy nie będziesz szła sama 28 stycznia – 3 marca 2023 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej Kuratorka: Katie Zazenski 2.01.2022 Adam Kozicki został aresztowany przez policjantów w cywilnych strojach. Decyzje władz sprawiły, że jego własne ciało mogło zostać wykorzystane przeciwko niemu. Warunki, w jakich przebywał, doprowadziły go do stanu niestabilności psychicznej i fizycznej, który utrzymywał się jeszcze długo po zatrzymaniu. Cykl prac “Nigdy nie będziesz szła sama” powstał po aresztowaniu Kozickiego. Przedstawiają one pnącza tyrani, które wdzierają się pod skórę, rozdzielając warstwy pokrewieństwa, do momentu, w którym stajemy się “Innymi”. Podczas gdy dezorientacja i izolacja hamuje zdolność do oporu, świadectwo tych doświadczeń jest amunicją, dzięki której proces zostaje odwrócony, a władza odzyskana. W tych dziełach możemy dostrzec zdewastowany świat, w którym obrona ideologii dominuje nad ochroną ciał. To miejsce, gdzie współczucie jest luksusem, nagrodą zarezerwowaną tylko dla tych, którzy na nią zasłużyli, najmniej agresywnych agresorów. Te prace, reprezentujące osobistą perspektywę artysty, są też refleksją nad zbiorową emancypacją od wyparcia i alienacji, lamentem nad tymi, którzy zostali zmuszeni do cierpienia z rąk państwa. Adam Kozicki – Artysta sztuk wizualnych. Absolwent Wydziału Grafiki oraz Wydziału Malarstwa stołecznej ASP. Laureat Nagrody mBanku „m jak malarstwo” (UpComing, 2021) i III nagrody w 45.edycji Biennale Bielskiej Jesieni (2022). Brał udział m.in. na wystawach: „Niepokój przychodzi o zmierzchu”, Zachęta – Narodowa Galerii Sztuki, Warszawa 2022; 14. edycja festiwalu WARSZAWA W BUDOWIE – „Walka o ulice”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2022. Bliska jest mu idea (post)sztuki, w ramach której zaangażowanie społeczne jest trwale złączone z twórczym aktywizmem. Katie Zazenski – Amerykańska kuratorka, artystka, dyrektorka Stroboskop Art Space, redaktorka magazynu BLOK. Otrzymała tytuł magistra rzeźby w Cranbrook Academy of Art (USA) i jest dwukrotną stypendystką Fulbrighta w Polsce, gdzie obecnie przebywa. Andrii Dostliev. Kwiaty i krew 19 maja – 16 czerwca 2023 Kuratorzy wystawy: Andrzej Wajs, Sarmen Beglarian Wystawa Andrija Dostlieva odnosi się do mechanizmów działania pamięci i percepcji fotografii w kontekście archiwalnym. Umieszczając na wystawie wybór prac z dwóch cyklów, artysta uwypukla rolę pamiętania i zapominania w pamięci jednostkowej i zbiorowej oraz problem obrotu handlowego materiałami archiwalnymi. 2. Wojna światowa w kwiatach (Naturalnie bez kwiatów na fotografiach), 2017 Na niemieckim eBayu zaoferowano do sprzedaży reprodukcje fotografii z prywatnego archiwum zdjęciowego. Aby udaremnić próby eksploatacji tych zdjęć przez potencjalnych użytkowników, naniesiono na nie cyfrowo różowe kwiaty, pełniące funkcję swoistych, zabezpieczających „znaków wodnych”. To, co na nich widać, dość wyraźnie mimo kwiatów, to sceny z frontów i okupowanych terenów II wojny światowej – żołnierzy niemieckich, polskich Żydów, również tych konwojowanych do miejsc kaźni, powieszonych partyzantów, defilady wojskowe, zniszczone czołgi, ruiny miast i anonimowe żołnierskie groby z zatkniętymi na drewniane krzyże hełmami. Pozyskany przez Andrija Dostlieva materiał stał się punktem wyjścia dla przeprowadzenia artystycznej rekontekstualizacji, czystego odtworzenia w nowej sytuacji. Pojawia się w niej problem granic przywłaszczania, przetwarzania artefaktów archiwalnych, komercjalizacji obrazu wojny i Holokaustu i ich dystrybucji. Jemand wichtig (ktoś ważny), 2020 Jak ważny musisz być, by zapamiętać cię w historii? Jak ważny musisz być, by wymazać cię z historii? Jak ważny musi być fakt, by nie zapaść się w niepamięć? Jak ważny musi być fakt, by zablokować go w grze, którą prowadzi z komfortem twoich odczuć? Albumy rodzinnych zdjęć nawiedzają nożyczki, kredka i atrament. Jednych się usuwa, drugich uwypukla. Aureola i krzyżyk znaczą drogę – rozczarowań, adoracji, nostalgii i rozpaczy. Pamięć zakreśla, pamięć wydobywa. Ale bywa też inaczej. Z wizerunków publicznych, fotograficznych upamiętnień gremiów politycznych i partyjnych zjazdów znika nagle ktoś znaczący, ktoś, kto zawiódł albo zdradził. Niewygodne narracje lądują w kloace niepamięci. Z prywatnymi rozprawia się mechanizm wypierania. Andrii Dostliev – Artysta sztuk wizualnych, kurator, autor tekstów, badacz fotografii. W swojej praktyce artystycznej selekcjonuje i analizuje tematy z różnych porządków wizualnych, zostawiając pole analizowania znaczeń widzowi. Więcej o artyście: dostliev.org Ślady pamięci. Ubrań życie po życiu 23 czerwca – 4 sierpnia 2023 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • Opieka merytoryczna: dr Magdalena Komar, dr Janusz Noniewicz (Katedra Mody Wydziału Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie) • Kuratorzy: Sarmen Beglarian Sylwia Szymaniak • Osoby studenckie biorące udział w wystawie: Maria Antonina Bętkowska Julia Bienias Kalina Dorożyńska Victoria Fiedler Maja Faszczewska Beniamin Janowski Kamil Kmieć Róża Kołodziejska Maryna Kowalczuk Jakub Pieńkowski Konrad Sumera Mateusz Tomczak Maryia Tratsiakova • Dokumentacja filmowa/ kadry z filmu: Kinga Kiełczyńska • Mecenas: Wtórpol • Partnerzy: Wydział Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Fastmedia • Opieka prawna: CDZ Chajec i Wspólnicy • Projekt Ślady pamięci. Ubrań życie po życiu został nominowany i otrzymał nagrodę Srebrny Spinacz, w kategorii Kultura i Media, w konkursie PR-u korporacyjnego o kampanie i polityki informacyjne Złote Spinacze. Józef Gałązka, Natan Kryszk. W piaskownicy 30 czerwca – 27 sierpnia 2023 Miejska Galeria Sztuki, Gorzów Wielkopolski • Współpraca: Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • Kuratorzy: Sarmen Beglarian, Sylwia Szymaniak Formy rzeźbiarskie Józefa Gałązki i Natana Kryszka powstały w procesie współdziałania, od szkiców po ich realizację. Radość z procesu twórczego, z form zaprojektowanych i wykonanych przez artystów, jest istotnym elementem ich twórczości i przyjaźni. Piaskownica to punkt odniesienia dla Gałązki i Kryszka, archetyp miejsca, w którym rozpoczęła się ich droga twórcza. W sposób naturalny artyści wracają do dzieciństwa, czasu bez żadnych ograniczeń, energii poznawania nowych form i struktur. Dowolność materiałów i kolorów stanowi podstawę do dialogu, uzyskania myśli i form, początku i koń ca procesu twórczego. Rzeźba w ostatecznej formie objawia się w wyniku twórczej współpracy. Pierwotną inspiracją do realizacji wystawy „W piaskownicy” była twórczość Władysława Hasiora, którego kolekcja dzieł w formie stałej ekspozycji znajduje się w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim. Czerpiąc z techniki stosowanej przez Hasiora, Gałązka i Kryszk wykonali odlewy form w ziemi, które zespolone razem przedstawiają rzeźbę Spider-Mana, komiksowej postaci pełnej tajemnic. Tworząc rzeźby artyści przyglądali się sobie i rzeczywistości ich otaczającej niczym dzieci. Beton i metal, ale także karton, czy materiały znalezione w trakcie pracy, stanowiły dla nich podstawę tworzenia. Wystawa dwóch młodych rzeźbiarzy w Miejskim Ośrodku Sztuki oprócz głównej narracji opowiadała także dwie alternatywne historie. W centralnym punkcie przestrzeni galeryjnej na stole–piaskownicy prezentowano wystawę małych form – szkice rzeźb zrealizowanych w dużych formatach, jak również rzeźb, które powiększenia jeszcze się nie doczekały. Poboczną prezentację stanowiła retrospektywna wizualna opowieść o dwóch wystawach: „Widok” w Biurze Wystaw w Warszawie (2019) oraz „Powidok” w Galerii Władysława Hasiora, oddziale Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem (2022), obrazująca dotychczasową udaną współpracę Józefa Gałązki i Natana Kryszka. * Józef Gałązka – Rzeźbiarz, autor rysunków, fotografii i filmów. Absolwent Wydziału Sztuk Wizualnych ASP w Łodzi (2016) oraz Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie (2018). Jego instalacja „Portret dziadka”, składająca się z klasycznego portretu rzeźbiarskiego, instalacji i filmu zwyciężyła w 16. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii w 2017 roku. Stypendysta MKiDN (2018, 2020). W 2022 roku wspólnie z Ulą Prokop otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie na oprawę architektoniczno-rzeźbiarską pomnika Gabriela Narutowicza w Warszawie. * Natan Kryszk – Rzeźbiarz, saksofonista, kompozytor. Współzałożyciel zespołu Pokusa (Olter/Bryndal/Kryszk). Autor muzyki do spektakli teatralnych Irada Mazaliacha, Justyny Sobczyk, Teatru 21, Kuby Kowalskiego, Weroniki Pełczyńskiej, Darii Kopiec i Marty Ziółek. Jako rzeźbiarz współpracował z Grupą Nowolipie, Pawłem Althamerem, Martine Heuser, Józefem Gałązką i Adą Rączką. Współtworzy kolektyw Galerii Pracowni Wschodniej w Warszawie. Koniec wszystkiego. Katarzyna Górna, Karol Słowik 31 sierpnia – 23 września 2023 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • kuratorzy: Sarmen Beglarian, Sylwia Szymaniak Świat się kończy – coraz częściej mamy poczucie że nasz czas jako dominującego gatunku na tej planecie się kończy. Katastrofa klimatyczna stała się faktem, który już nie sposób ignorować. Już teraz w wyniku działań ludzi bezpowrotnie utraciliśmy wiele gatunków roślin i zwierząt. Mimo to nadal jako ludzkość pozostajemy w stanie permanentnego marazmu. Tkwimy w destrukcyjnym systemie, który niszczy nie tylko nas, ale także całą planetę. Czyżby zabrakło nam wyobraźni jak się wydostać z tej pułapki? Katarzyna Górna i Karol Słowik prezentują swoje najnowsze prace, przez które możemy kształtować retrospekcję procesów działań ludzkości, jak i wnikliwych spojrzeń na brak troski wobec natury. Ta dwójka artystów mimo bardzo odmiennego podejścia do tematu mówią o tym samym, ich prace skłaniają do analizy obrazu ludzkości i zniszczonej przez nią natury. * Katarzyna Górna od wielu lat szuka odpowiedzi na pytania dotyczące ludzkiej cywilizacji, w szczególności tych dotyczących natury, równości, apokaliptycznych i antyspołecznych zachowań oraz postaw ludzi, antropocenu. Inspiracji szuka zarówno w prehistorii człowieka, w najnowszych interpretacjach paleolitycznych artefaktów, jak i wśród współczesnych koncepcji filozoficznych czy teorii związanych z kondycją społeczną w czasach antropocenu. Jej sztuka z lat dziewięćdziesiątych i późniejsza jest przykładem sztuki krytycznej. We wcześniejszych pracach artystka eksplorowała zagadnienia związane z ciałem, feminizmem, interesowała ją pozycja kobiety we współczesnym systemie społecznym. Obecny projekt „Wenus Antropocenu” jest kontynuacją tych wątków poszerzoną o perspektywę prehistoryczną. *Najnowszy projekt Karola Słowika trwa już od kilku lat. Artysta odwrócił się od dotychczas najczęściej używanych w swojej sztuce materiałów, jak żywice syntetyczne i zwrócił swoją uwagę na materiały pochodzące bezpośrednio z natury. Zwrot ten jest totalny, nie tylko na polu sztuki. Słowik zmienił całe swoje życie, szukając bliskiego kontaktu z naturą, zamieszkał w krainie rzek, jaskini i wapiennych płaskowyży regionu Ardeche na południu Francji. Znalazł swoje miejsce gdzie tworzy „przedmioty pamięci”, oddając w ten sposób cześć pamięci roślin zachowanej w kształtach i strukturze drzew i krzewów. Porzucone przez drzewa części ich ciała, jak gałęzie, fragmenty pnia czy korzenie, artysta wygładza ręcznie, pozwalając by charakter danego fragmentu prowadził jego wyobraźnię. Wydarzenia w ramach wystawy Koniec wszystkiego. Katarzyna Górna, Karol Słowik Rozmowy (nie)kontrolowane o sztuce, sile pramatek i schyłku patriarchatu 19 września 2023, godz. 19.00 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej Rozmowy (nie)kontrolowane o sztuce w czasach antropocenu, w atmosferze komfortu, wzajemnej akceptacji i czułości o tym, co jest ważne dla nas jako przedstawicielek homo sapiens - gatunku zagrożonego wyginięciem. Czy wystarczy nam wyobraźni i siły do buntu, by odzyskać przyszłość? Czy prehistoryczna przeszłość naszych paleolitycznych przodkiń może nam pomóc wyrwać się z marazmu antropocenu? Czy nasze linie ucieczki mogą nie być kolonialne? Moderacja rozmowy: • Ewa Majewska, feministyczna teoretyczka kultury, profesorka Uniwersytetu SWPS Warszawa Rozmówczynie: • Katarzyna Przyborska, antropolożka kultury, redaktorka i dziennikarka strony KrytykaPolityczna.pl • Katarzyna Górna, artystka sztuk wizualnych Rozmowy (nie)kontrolowane o sztuce, rzeźbie i życiu 11 września 2023, godz. 19.00 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej Rozmowy (nie)kontrolowane o sztuce i podjęcie próby zmierzenia się z życiem artystek i artystów w kameralny i osobisty sposób. Jaki imperatyw każe im pracować i tworzyć? Jak wygląda ta praca twórcza z perspektywy niemal trzech dekad? Czy było warto? A może dzisiaj żałujemy tego wyboru, wysiłku i życia w ciągłej niepewności ekonomicznej? Moderacja rozmowy: • Tomasz Fudala, kurator i historyk sztuki i architektury Rozmówczynie i rozmówcy: • prof. Grzegorz Kowalski, artysta i nauczyciel akademicki, którego praca dydaktyczna przez dekady kształtowała wybitnych artystów i artystki; • Karol Sienkiewicz, krytyk sztuki, od lat przygląda się osobom wychodzącym ze stajni Kowalskiego; • Katarzyna Górna, artystka sztuk wizualnych, studiowała niegdyś w Kowalni; • Karol Słowik, artysta sztuk wizualnych, studiował niegdyś w Kowalni. Dominik Jałowiński. Wobec Innego 28 września – 24 listopada 2023 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • Otwarcie w ramach Warsaw Gallery Weekend: 28 września – 1 października 2023 • Kuratorzy: Sarmen Beglarian, Sylwia Szymaniak • Konsultacje: Magdalena Żuk Eksplorując relacje człowieka z maszyną Dominik Jałowiński dąży w swojej twórczości do zatarcia granic między jednym i drugim. W jego koncepcji, człowiek to w zasadzie też maszyna, a DNA to oprogramowanie, które decyduje o jej kształcie. Artysta dostrzega coraz mocniejsze wnikanie technologii do świata człowieka i jego obawy z tym związane. Na wystawie mówi o mierzeniu się z umownym „Innym”. W dobie rosnącej roli technologii, w tym AI, wiele osób odczuwa niepokój. Moje obrazy mają na celu pomóc ludziom skonfrontować się z tym lękiem, otworzyć się na nieuchronne zmiany i zrozumieć, że nowości nie muszą być zagrożeniem. Przeżywamy teraz moment przełomowy, w którym technologia staje się tak zaawansowana, że może być odczuwana jako „Inny”. Sztuka oferuje bezpieczną przestrzeń, gdzie można zetknąć się z tą dynamiczną rzeczywistością i zacząć ją akceptować, niezależnie od tego, czy jest ona dla nas wygodna czy też nie – mówi artysta. Jałowiński nie ustaje w dążeniu do znajdowania nowych sposobów na poszerzanie doświadczenia sztuki, jak i optymalizacji swojej pracy dzięki nowym technologiom. Jego twórczość to forma ciągłego eksperymentowania i próba podważania status quo. W mojej praktyce AI zapełniło tą lukę, umożliwiając mi efektywniejsze i szybsze malowanie. Dzięki temu mogę skoncentrować się na twórczym aspekcie, zachowując pełną kontrolę nad końcowym efektem. Co więcej, AI wprowadza element przypadkowości, który jest dla mnie równie ekscytujący, jak nieprzewidywalność farby na płótnie. W tym małym obszarze 4 gigabajtów – tyle zajmuje model AI wykorzystywany przeze mnie do pracy, kryje się niekończona liczba potencjalnych obrazów – mówi Dominik Jałowiński. Na wystawie Jałowiński prezentował 5 namalowanych przez siebie obrazów, na bazie których powstało ponad 40 ich przekształconych wersji w formie iteracji lub permutacji. Obrazują one relację człowieka i maszyny, a w zasadzie zacieranie się granic pomiędzy nimi. Każda praca posiada cyfrowy certyfikat autentyczności zapisany w technologii blockchain. Z okazji wystawy Dominik Jałowiński, przy użyciu AI stworzył esej o tym, jak należy rozumieć iteracje i permutacje w sztuce oraz relacje człowieka z technologią: http://biurowystaw.pl/wp-content/uploads/2023/09/DJ_iteracje_permutacje_pl.pdf Wydarzenia w ramach wystawy Dominik Jałowiński. Wobec Innego Jak zoptymalizować czas pracy dzięki #AI nie rezygnując z własnej wyobraźni – warsztaty dla twórców wizualnych, którzy chcą polubić AI 13 października 2023, godz. 18.00 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • Prowadzenie: Dominik Jałowiński Teraz – Зараз Prezentacje twórczości białoruskich artystów i artystek mieszkających w Polsce 13, 20, 27 listopada 2023 (poniedziałki) Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • Współfinansowanie: Centrum Dialogu im. Juliusza Mieroszewskiego • Organizator: Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • Opieka prawna: Nowak Świrski Legal Business Partners
 • Partner: Kalektar.org 13 listopada 2023 (poniedziałek), godz. 18.00–20.00 Wykład wprowadzający [30 min.] Vera Zalutskaya. Kuratorka sztuki współczesnej, redaktorka Magazynu BLOK. Prezeska Fundacji GESSEL dla Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Fundacji GESSEL dla Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki. Zainteresowana głównie sztuką z Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej w kontekście studiów postkolonialnych. Absolwentka Europejskiego Humanistycznego Uniwersytetu w Wilnie (kierunek: Teoria i praktyki sztuki współczesnej) i Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (Kulturoznawstwo: porównawcze studia cywilizacji oraz Historia sztuki, spec. kuratorska). Mieszka i pracuje w Warszawie. Wykład o tym, dlaczego artystki i artyści, pochodzące z Białorusi, tacy jak Viktar Aberamok, Ksenia Gryckiewicz, Uladzimir Hramovich i Lesia Pcholka, Veronika Ivashkievich, Ala Savashevich, Sergey Shabohin, Masha Svyatogor, mogą zainteresować międzynarodową, jak i polską publiczność oraz osoby kuratorskie. Autoprezentacje artystek i artystów [każda osoba: 15–20 min.] • Gleb Burnashev. Autor instalacji wideo i nowych mediów. Zajmuje się tematami dyktatury, przemocy państwowej, emigracji i pamięci. Mieszka i pracuje w Warszawie. https://burnashev.cargo.site/ • Tasha Katsuba. Artystka sztuk wizualnych, tworzy dzieła na styku sztuki i mody. Mieszka i pracuje w Gdańsku. https://www.instagram.com/tashakatsuba/ • Alexey Lunev. Artysta sztuk wizualnych, zajmuje się tematami emancypacyjnymi i queer. Mieszka i pracuje w Poznaniu. https://www.facebook.com/hello.lunev/ • Maxim Sarychau. Fotograf, autor konceptualnych projektów fotograficznych. Zajmuje się tematyką przemocy oraz ludzkim wymiarem pamięci zbiorowej i historii. Mieszka i pracuje w Wrocławiu. http://sarychau.com 20 listopada 2023 (poniedziałek), godz. 18.00–20.00 Wykład wprowadzający [30 min.] Volha Arkhipava. Krytyczka sztuki, kuratorka, kulturoznawczyni. Od 1998 do 2022 była kuratorką działu białoruskiej sztuki XX-XXI wieku Narodowego Muzeum Sztuki Republiki Białorusi. Była kustoszką kolekcji „Malarstwo białoruskie”, zrealizowała ponad 50 projektów kuratorskich, od wystaw tematycznych po wystawy monograficzne. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Wybrane projekty: „Los artysty” – wystawa z okazji 125-lecia Michaiła Filippowicza (2021); „Wszechświat Józefa Drozdowicza” – wystawa z okazji 130-lecia artysty (2018); „Białoruski abstrakcjonizm” (2012); „Białoruska awangarda 1980-1990” z prywatnej kolekcji Andrieja Plesanowa (2010); „Zachodnia Białoruś w sztuce” (2009). Wykład o twórczości artystek i artystów białoruskiego pochodzenia w kontekście sztuki protestu: • Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk). Najczęstszym polem ich działania jest performance. Mieszkają i pracują w Poznaniu. https://pl.wikipedia.org/wiki/Grupa_Bergamot • Jana Shostak. Artysta sztuk wizualnych, zajmuje się m. in. tematami emigracji i tożsamości. Mieszka i pracuje w Warszawie. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jana_Shostak • Uladzimir Pazniak. Artysta sztuk wizualnych, zajmuje się zagadnieniami sztuki konceptualnej i wolności. Mieszka i pracuje w Szczecinie. https://www.akademiasztuki.eu/Product/uladzimir-pazniak-mgr Autoprezentacje artystek i artystów [każda osoba: 15–20 min.] • Aliaksandr Adamau. Artysta sztuk wizualnych, scenograf. Zajmuje się m. in. tematami emigracji i tożsamości. Mieszka i pracuje w Warszawie. aaadamov.com • Cemra (Daria Semchuk). Artystka sztuk wizualnych, obok swoich obrazów często prezentuje performance. Mieszka i pracuje w Warszawie. https://cemra.art • Viktoryia Hrabennikava. Artystka sztuk wizualnych, zajmuje się tematami queer i feminizmu. Mieszka i pracuje w Warszawie. https://www.instagram.com/v.f.ranz/ • Anastasia Rydlevskaya. Artystka sztuk wizualnych, tworzy dzieła malarskie, maski, na styku sztuki i mody. Mieszka i pracuje w Gdańsku. https://www.instagram.com/arydlevskaya_art/ 27 listopada 2023 (poniedziałek), godz. 18.00–20.00 Wykład wprowadzający [30 min.] Olga Klip. Kuratorka, menedżerka kultury. W swojej praktyce kuratorskiej koncentruje się na reintegracji sztuki z życiem codziennym i przezwyciężaniu elitaryzmu w instytucjach sztuki. Olga Klip pracuje z artystami niedostatecznie reprezentowanymi, szczególnie w sytuacjach wykluczenia kulturowego, które może wynikać z dychotomii centrum-peryferie lub ograniczeń praktykowanych przez instytucje kultury. Jest stypendystką Staromiejskiego Domu Kultury, prowadzi projekt zarządzania portfoliami artystów. Olga Klip zaprezentowała twórczość artystek i artystów białoruskiego pochodzenia: • Maria Elena Bonet. Artystka odnosi się do bieżących wydarzeń, umieszczając je w kontekście historycznym, wykorzystuje historyczne techniki fotograficzne i współczesne media w interpretacji otaczających ją zjawisk. https://maria-bonet.com/ • Nasta Burko. Rodzinna pamięć i ciągłość są tematami jej prac. Odwołuje się do wspomnień z dzieciństwa, reinterpretując je w kontekście dorastania i macierzyństwa. https://www.instagram.com/burkonasta/ • Rozalina Busel. Autorka sztuk wizualnych. Tworzy obiekty, instalacje. https://www.instagram.com/rozalina_busel/ • Alya Chlaba. Tworzy nowoczesne formy zakorzenione w bajkach i motywach folklorystycznych Białorusi i innych kultur. Uważa ubrania za formę sztuki, która wiąże się z bezpośrednią bliskością i kontaktem cielesnym z osobą. https://www.instagram.com/alyachlaba/ • Kanaplev-Leidik tworzą od reklamy komercyjnej po fotografię społeczną, starając się obrazować charakter psychologiczny każdej postaci w swoich pracach. https://kanaplevleydik.com/about-us Autoprezentacje artystek i artystów [każda osoba: 15–20 min.] • Konstantin Muzhev. Rzeźbiarz, performer. W swoich performansach często odnosi się do aktualnych procesów społecznych. https://muzhev.wixsite.com/my-site-2 • Carolina Poliakowa. Artystka multimedialna, tworzy fotografie, wideo i kolaż, wykorzystując jako medium, sięgając po semantykę, ironię i nostalgię. https://poliakowa.com • Nadya Sayapina. Artystka interdyscyplinarna, działająca w obszarze sztuki zaangażowanej społecznie, wykorzystuje siebie/ciało zarówno jako medium, jak i w roli mediatora. https://cargocollective.com/NadyaSayapina • Ilya Sprindzuk. Artysta sztuk wizualnych. Autor obrazów malarskich, grafik i instalacji, działań z zakresu akcjonizmu i nowych mediów, w których odnosi się do tematów obecności, tożsamości i prawa do bycia usłyszanym. https://sprindzhuk.com/ Tasha Katsuba, Kandydat do wiary 8 grudnia 2023 – 9 lutego 2024 Biuro Wystaw / Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej • kuratorka: Elena Delendik–Naborovskaya • Realizacja projektu przy wsparciu: Musik Der Jahrhunderte, platformb • Prezentacja projektu przy wsparciu: Miasto Stołeczne Warszawa, Staromiejski Dom Kultury „Kandydat do wiary” to metaforyczny projekt, strumień świadomości od przeszłości do przyszłości w próbie uchwycenia teraźniejszości. Wystawa jest refleksją artystki nad niekończącym się smutkiem, który nas nie opuszcza od kilku lat. Artystka dzieli się osobistym doświadczeniem przeżywania zbiorowych wstrząsów, dokumentuje swoje uczucia, odnajduje punkty oparcia i dąży do kształtowania swojej drogi. Jestem kandydatem do wiary. Uczę się wierzyć w siebie, w ludzi i świat, w miłość i sprawiedliwość. Mój pancerz zamienia się w zbroję moich marzeń, chroniącą przed brutalną rzeczywistością. Staję się żołnierzem swojego losu, walcząc z wewnętrznymi demonami. „Kandydat do wiary” jednocześnie jest ilustracją życia artystki podczas ostatnich trzech lat, autoportretem wyobrażeń o sobie i lustrem dla widza. Tasha Katsuba: „Ostatnie trzy lata moje życie rozwijało się jak seria scen przesiąkniętych niepokojem - niekończąca się droga, która staje się coraz cięższa z każdym krokiem. Życie, które obserwuję, wymyka się z moich rąk. Czuje się komfortowo sama ze sobą, ale teraz samotność zamieniła się w izolację, świat się skurczył, a ja w nim jestem jak wielki, ciężki kamień, który nie mieści się w ścianach pokoju, toczy się gdzieś w dół”. Türkei 1894 21 września 2023, godz. 19:00 Ambasada Turcji w Warszawie, ul. Rakowiecka 19, 02-517 Warszawa • Wystawa fotografii z albumu Türkei 1894 ze zbiorów prof. Tadeusza Majdy i Piotra Nowickiego. • Prelekcja prof. Tadeusza Majdy: „Stambuł w moich wspomnieniach” Organizatorzy: Ambasada Republiki Turcji w Warszawie, Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej Wydarzenie w ramach 17. Międzynarodowego Kongresu Sztuki Tureckiej, współorganizowanego przez Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie oraz Uniwersytet Warszawski, w dniach 18–21 września 2023 r. * Prof. Tadeusz Majda jest wybitnym orientalistą i turkologiem, historykiem sztuki, autorem licznych publikacji. Ukończył turkologię na Uniwersytecie Warszawskim w 1951 roku, stopień magistra i doktora uzyskał pod kierunkiem prof. Ananiasza Zajączkowskiego. Pracownik naukowy UW (od 1955), Kierownik Katedry Turkologii i dyrektor Instytutu Orientalistycznego (1981-1984), Dziekan Wydziału Neofilologii (1985-1986) oraz kierownik Centrum Europy Wschodniej i Azji Centralnej (1988 - 1998) Uniwersytetu Warszawskiego. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Ankarze (2003). Był kuratorem Zbiorów Sztuki Orientu Muzeum Narodowego w Warszawie i autorem wielu wystaw, m.in. "Wojna i pokój. Osmańskie – Stosunki Polskie w XV-XIX w.”, Stambuł 1999, Warszawa 2000; „Daleki sąsiad, bliskie wspomnienia. 600 lat stosunków turecko-polskich”, Stambuł 2014. INNE WYDARZENIA Vasyl Cherepanyn, Sarmen Beglarian. Antagonisms of Memory in Post-Maidan Kyiv w ramach Evening of contemporary Ukrainian art films. A selection of films by Oleksiy Radynsky, Vasyl Cherepanyn and Sarmen Beglarian, Mikola Ridnyi and AntiGonna. PLATO Ostrava, Ostrawa 2 marca 2023, godz. 18.00 Po rewolucji na Majdanie i okupacji części Ukrainy przez Rosję w 2014 roku sferą pamięci zawładnął militaryzm i polityczna reakcja. W kontekście wojny i nacjonalistycznej dominacji dyskursywnej jako jednego z jej skutków, „patriotyczny” populizm próbuje uzewnętrznić okres sowiecki i nacjonalizować pamięć historyczną z mocą wsteczną. Polityka dekomunizacji przybrała ostrą i brutalną formę w przestrzeni miasta, niszcząc obrazy i pomniki odziedziczone po socjalistycznej przeszłości. Film bada kilka komunistycznych pomników w dzisiejszym Kijowie, które wciąż trudno zintegrować z ramami państwa narodowego jako stale niepokojące miejsca politycznego niezadowolenia. Film Antagonisms of Memory in Post-Maidan Kyiv został wyprodukowany przez Fundację Polskiej Sztuki Nowoczesnej w ramach projektu „Forming Memory. Monuments in Central Europe” finansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Wieloletniego NIEPODŁEGŁA 2017-2021 oraz w ramach programu grantowego Instytutu Adama Mickiewicza „Kulturalne pomosty”. Kuratorzy: Sarmen Beglarian, Sylwia Szymaniak. Kamera i montaż: Michał Matejko. Operator drona: Oleh Veheria. film online: https://www.e-flux.com/architecture/monument/360803/antagonisms-of-memory-in-post-maidan-kyiv/ WYPOŻYCZENIE DZIEŁ SZTUKI NA WYSTAWY W INNYCH INSTYTUCJACH (MUZEA, GALERIE) instytucja: Muzeum Narodowe w Krakowie, Kamienica Szołayskich im. Feliksa Jasieńskiego wystawa: „PRZEKROJE. Galeria Architektury Polskiej XX i XXI w.” termin: od 17 grudnia 2021 • Jan Goots, „Zespół Sportowy „Warszawianka” zaprojektowany w Zakładach Artystyczno-Badawczych pod kierownictwem Jerzego Sołtana i Zbigniewa Ihnatowicza”, 1970 (fotografie) • Jacek Damięcki, „Chmura”, 1994 (fotografie) • Jacek Damięcki, Makieta koncepcyjna instalacji „Chmura”, 1994, MDF, drewno, tkanina nylonowa • Jacek Damięcki, Projekt i plan sytuacyjny instalacji „Chmura”, 1994, kalka, tusz • Jacek Damięcki, Przekrój instalacji „Chmura”, 1994, kalka, tusz instytucje: Muzeum Architektury we Wrocławiu, Akademickie Centrum Dizajnu w Łodzi wystawa: „Antropocen” termin: 23 marca – 21 maja 2023 (Wrocław), 22 lipca – 27 września 2023 (Łódź) organizator: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki • Jan Goots, „Zespół Sportowy „Warszawianka” zaprojektowany w Zakładach Artystyczno-Badawczych pod kierownictwem Jerzego Sołtana i Zbigniewa Ihnatowicza”, 1970 (fotografie) instytucja: Muzeum Miasta Gdyni wystawa: „Jakub Szczęsny”, z cyklu Polskie Projekty Polscy Projektanci termin: 2 lipca 2023 – 2 czerwca 2024 • Jakub Szczęsny, „Makieta Domu Kereta”, 2012–2015, skala 1:50, drewno, plastyk instytucja: Muzeum Narodowe w Krakowie wystawa: „Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL” termin: 17 listopada 2023 - 31 marca 2024 • Jerzy Ryszard Zieliński (Jurry), Uśmiech czyli trzydzieści („cha, cha, cha – ros”), 1974, płótno, olej • Władysław Strzemiński, Bombardowanie Reichstagu, ok. 1947 (verso: Obliczenia i szkice do kompozycji przestrzennych, ok. 1948), papier, ołówek, tempera • Henryk Musiałowicz, z cyklu Wojna przeciw człowiekowi, 1959, tektura, papier, tusz instytucja: Pracownia Wschodnia w Warszawie wystawa: „Sklep Spożywczy” termin: 7 – 24 września 2023 • Maya Gordon, „Nakryty stół”, 1995, papier, technika własna • Dominik Jałowiński, „Haloween in Babilon”, 2009, płótno, olej Sztuka dla Ciebie – Zimowe Targi sztuki Turnus, u