POLSKIE STOWARZYSZENIE NA RZECZ OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ KOŁO W STARGARDZIE

Opis głównych działań

Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Stargardzie działa od 16.03.1992 roku. W grudniu 2004 roku Koło uzyskało status organizacji pożytku publicznego. Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Stargardzie jest organizacją pozarządową, niedochodową i samopomocową, działa na rzecz: wyrównywania szans osób z niepełnosprawnością intelektualną i tworzenia stosownych ku temu warunków, przestrzegania wobec nich praw człowieka oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym i wspierania ich rodzin, tworzenia osobom z niepełnosprawnością intelektualną warunków umożliwiających decydowanie o swoich prawach zarówno w rodzinie jak i placówkach. Głównym celem Koła PSONI jest stworzenie kompleksowego systemu rehabilitacji i opieki nad osobami niepełnosprawnymi intelektualnie. Stworzony system pozwala na kierowanie do odpowiedniej placówki takich osób, dla których profil prowadzonej rehabilitacji jest najodpowiedniejszy, uwzględnia ich potrzeby oraz możliwości psychofizyczne. W ten sposób podopieczni Koła znajdują dla siebie takie miejsce, które zagwarantuje im optymalne warunki pracy i rehabilitacji. Koło prowadzi następujące placówki i inne formy działalności: Warsztat Terapii Zajęciowej, Środowiskowy Dom Samopomocy, Zakład Aktywności Zawodowej „Centralna Kuchnia”, Mieszkalnictwo Wspomagane. Koło Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną w Stargardzie prowadzi działalność na rzecz osób niepełnosprawnych porzez działalność w: a. Warsztat Terapii Zajęciowej b. Zakład Aktywności Zawodowej "Centralna Kuchnia" c. Środowiskowy Dom Samopomocy d. Mieszkalnictwo Wspomagane WARSZTAT TERAPII ZAJECIOWEJ prowadzi działalność dla 45 osób z niepełnosprawnością intelektualną, posiadających orzeczenie o niezdolności do pracy zawodowej i zakwalifikowane do korzystania z zajęć terapeutycznych. WTZ realizuje zadania w zakresie rehabilitacji społecznej i zawodowej, zmierzające do ogólnego rozwoju i poprawy sprawności niezbędnych do prowadzenia przez osobę niepełnosprawną intelektualnie niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia na miarę jej indywidualnych możliwości. Realizacja tych zadań odbywała się poprzez: - ogólne usprawnienie, - przygotowanie do życia w środowisku społecznym, - rozwijanie psychofizycznych zdolności niezbędnych w pracy, - rozwijanie umiejętności zawodowych niezbędnych do podjęcia pracy w Zakładzie Aktywności Zawodowej, Celem działalności Warsztatu było: - zapewnienie uczestnikom miejsca w społeczeństwie, - dbanie o godność osoby niepełnosprawnej intelektualnie, - nauka radzenia sobie w codziennych sytuacjach życiowych, - terapia pracą, - trening ekonomiczny. Zajęcia w WTZ prowadzone były zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji i terapii przygotowanym dla każdego uczestnika przez Radę Programową. Formy rehabilitacji i rodzaje terapii dostosowane były do sprawności psychofizycznej uczestnika. W ramach zajęć Warsztatu realizowana jest terapia ruchem poprzez rehabilitację, zajęcia na basenie, zajęcia sportowe i turystyczne. Terapia rozrywką realizowana jest poprzez uczestnictwo w życiu kulturalnym społeczności oraz w formie klubów zainteresowań: teatralnego, muzycznego, komputerowego, twórczości artystycznej. Uczestnicy Warsztatu brali udział w wyjazdach rehabilitacyjnych, których celem było podnoszenie poziomu samoobsługi, samokontroli, kultury osobistej oraz zdobywanie wiedzy geograficznej, historycznej jak i podnoszenie sprawności fizycznej. Podstawową formą działalności w WTZ jest praca poprzez którą uczestnicy uczą się i doskonalą czynności związane z wykonywaniem określonych umiejętności zawodowych, podejmują i wykonują zlecenia, wykonują wyroby o wysokiej jakości, wyrabiają odpowiedzialność za wykonaną pracę i jej końcowy efekt. Terapia poprzez pracę była wykonywana w pracowniach terapeutycznych, tj.: dwie ceramiki, stolarstwa, gospodarstwa domowego, szycia, rękodzieła artystycznego i sitodruku, poligraficzno komputerowa, plastyki i witrażu oraz rehabilitacji ruchowej. Podopieczni WTZ aktywnie uczestniczą w organizacji Wojewódzkich Igrzysk lekkoatletycznych Osób Niepełnosprawnych i Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych. ZAKŁAD AKTYWNOŚCI ZAWODOWEJ „CENTRALNA KUCHNIA” prowadził działalność dla ponad 80 niepełnosprawnych pracowników ON. Celem zakładu było zatrudnienie osób ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, a poprzez prowadzoną rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą, przygotowanie do życia w otwartym środowisku oraz pomoc w realizacji samodzielnego i niezależnego życia. Pracując w ZAZ Centralna Kuchnia osoby niepełnosprawne miały możliwość wypracowania świadczeń rentowych, aktywnie uczestnicząc w zabezpieczeniu swojej przyszłości wypracowanej a nie darowanej. Praca daje im poczucie godności i przydatności społecznej. I DZIAŁALNOŚĆ REHABILITACYJNA Rehabilitacja zawodowa mała na celu uzyskanie i utrzymanie zatrudnienia oraz przygotowanie do pracy na otwartym rynku. Niepełnosprawni pracownicy doskonalili zdobyte oraz nabywali nowe wiadomości i umiejętności niezbędne w pracy zawodowej: 1. Wiadomości teoretyczne niezbędne w pracy zawodowej - znajomość materiałów i produktów potrzebnych do produkcji, - znajomość wartości odżywczych produktów, zasady ich przechowywania oraz oceny przydatności surowca do produkcji, - znajomość narzędzi i urządzeń wykorzystywanych przy produkcji, - znajomość zasad BHP oraz HACCP, 2. Umiejętności praktyczne - umiejętności planowania pracy, - umiejętność organizacji pracy, - umiejętność wykonywania czynności na stanowisku pracy, - kontrola wykonanego produktu, 3. Umiejętności społeczne niezbędne w pracy zawodowej: - samoocena i samokontrola w zakresie efektów pracy, - obowiązkowość i wytrwałość w doprowadzaniu pracy do końca , - znajomość praw i obowiązków pracownika, - znajomość wartości pracy, Dzięki rehabilitacji zawodowej osoby niepełnosprawne mieli szansę uzyskania i utrzymania pracy. Posiadają pełne prawa i obowiązki jako pracownicy, ze wszystkimi tego konsekwencjami, przygotowują się do pracy na otwartym rynku. Najważniejszym jednak bodźcem ich uspołecznienia było wypracowane poczucie własnej wartości i przydatności społecznej wynikające z faktu posiadania pracy. REHABILITACJA SPOŁECZNA Rehabilitacja społeczna służyła kształtowaniu umiejętności i sprawności psychofizycznych umożliwiających samodzielne funkcjonowanie. Niepełnosprawni pracownicy kształtowali następujące umiejętności: 1. Zaradność życiową. 2. Aktywność społeczną. 3. Umiejętności społeczne. REHABILITACJA LECZNICZA Celem rehabilitacji leczniczej było dbanie o zdrowie psychiczne i fizyczne niepełnosprawnych pracowników poprzez: 1. Wdrażanie do świadomego poszanowania zdrowia, kształtowanie znajomości procesów zachodzących w organizmie i zapobieganiu chorobom. 2. Usprawnienie ruchowe: - doskonalenie umiejętności sportowych, - kinezyterapia i fizykoterapia, - udział w zajęciach rekreacyjno – sportowych. II DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA Działalność gospodarcza obejmowała: - usługi związane z żywieniem zbiorowym oraz indywidualnym. Głównym produktem Zakładu są posiłki obiadowe rozpowszechnione w systemie Menu Mobil. Polega on na dostawach posiłków do klienta w pojemnikach izotermicznych, tzw. termoboksach. Posiłki mogą być również dostarczane w opakowaniach zbiorowych, którymi są nowoczesne i estetyczne termosy odpowiadające najwyższym wymogom dotyczącym przewożenia żywności. Odbiorcami posiłków są szkoły, przedszkola i zakłady pracy. Klientami zakładu byli również odbiorcy indywidualni, szczególnie osoby starsze i samotne. Zakład Aktywności Zawodowej „Centralna Kuchnia” zajmuje się również organizacją imprez okolicznościowych (wesela, bankiety, imprezy rodzinne, itp). Dzięki posiadanemu bardzo bogatemu parkowi maszynowemu, sprzętowemu oraz możliwościom technologicznym organizuje bankiety dla osób, przedsiębiorców i firm, - usługi utrzymania i pielęgnacji terenów zielonych. Zakład świadczył usługi utrzymania czystości i porządku w parkach miejskich, zieleni wokół szpitala oraz terenu przy MOPS i ośrodku rehabilitacji. Prace związane ze zbieraniem śmieci, naprawą ławek i koszy na śmieci oraz koszeniem we wszystkich parkach miejskich. Zakład świadczył także usługi zamiatania. Na zlecenie klientów indywidualnych zajmował się koszeniem, plewieniem, wywozem odpadów, grabieniem liści, podcinaniem drzew i krzewów, itp. - konfekcjonowanie elementów meblowych, - palenie kawy poprzez prowadzenie Stargardzkiej Palarni Dobrej Kawy, która jest wypalana w sposób rzemieślniczy oraz ręcznie pakowana i znakowana, - mycie taboru autobusowego poprzez mycie autobusów miejskich na podstawie umowy z MPK w Stargardzie. Środowiskowy Dom samopomocy w Stargardzie prowadzony jest przez Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koła w Stargardzie na mocy umowy o realizację zadania z zakresu pomocy społecznej zawartej pomiędzy Gminą Miastem Stargard a Kołem Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. Środowiskowy Dom Samopomocy jest placówką wsparcia dziennego dla 40 osób niepełnosprawnych intelektualnie zamieszkałych na terenie miasta Stargardu, wymagających wsparcia, częściowej opieki i pomocy niezbędnej do życia w środowisku rodzinnym i społecznym. Celem ŚDS było zapewnienie osobom niepełnosprawnym intelektualnie oraz ich rodzinom możliwości aktywnego i dającego zadowolenie życia oraz więzi z ludźmi w warunkach bezpieczeństwa i akceptacji. Do głównych zadań Środowiskowego Domu Samopomocy należy zapewnienie swoim podopiecznym wsparcia i postępowania rehabilitacyjnego zmierzającego do osiągnięcia możliwie jak najpełniejszej samodzielności życiowej. Zajęcia w placówce prowadzone są zgodnie z indywidualnym doborem form rehabilitacji, rodzaju terapii i treningów dla każdego uczestnika Koła PSONI. Usługi świadczone w ŚDS mają przede wszystkim na celu poprawę jakości życia, funkcjonowania i powstrzymywania postępującej regresji. Wszystkie rodzaje działań, metod i form prowadzonych zajęć służą korygowaniu nieprawidłowości rozwojowych, a także usprawnianiu zaburzonych sfer fizycznych i psychicznych. Zajęcia w placówce prowadzone są zgodnie z programem wspierająco – aktywizującym, który jest tworzony przez zespół wspierająco - aktywizujący indywidualnie dla każdego uczestnika. Podopieczni ŚDS korzystali z kompleksowego postępowania rehabilitacyjnego, które obejmuje: - rehabilitacje leczniczą – kinezyterapię, - rehabilitacje społeczną, - terapię zajęciową, - terapię sensoryczną, - trening funkcjonowania w życiu codziennym, trening kulinarny, trening gospodarowania własnymi środkami finansowymi, trening umiejętności praktycznych, trening umiejętności interpersonalnych i rozwiązywania problemów, trening umiejętności spędzania czasu wolnego, - zajęcia rozwijające zainteresowania w ramach zajęć popołudniowych w formie klubów zainteresowań: klub rekreacyjno – sportowy, klub zajęć tematycznych, klub kosmetyczno – higieniczny, klub muzyczno – ruchowy, klub zajęć integracyjnych, klub teatralno – artystyczny. Terapia poprzez treningi i terapię zajęciową realizowana jest w ośmiu pracowniach terapeutycznych: rękodzieła artystycznego, ceramiki, gospodarstwa domowego, społeczno- kulturalnej, rozwijania zainteresowań, rękodzieła z elementami stolarstwa, komputerowej i małej poligrafii oraz rehabilitacji ruchowej. Podopieczni ŚDS brali udział i wyjazdach rehabilitacyjnych co dało im naturalne możliwości przezwyciężenia swoich barier i słabości wynikających z niepełnosprawności. sytuacjach, rozwiązywania konfliktów, uczestniczą w treningu zachowań społecznych. Mieszkalnictwo Wspomagane funkcjonuje od 1999r. W chwili obecnej prowadzi rehabilitację społeczną w szerokim zakresie dla 33 lokatorów-uczestników placówek Koła. Podstawowym celem jest usamodzielnianie się lokatorów, osób niepełnosprawnych, zaspokajanie potrzeb psycho-fizycznych, funkcjonowanie w lokalnej społeczności. W minionym okresie prowadzone były działania zmierzające do osiągnięcia odpowiedniego usamodzielnienia, trening ekonomiczno-społeczny , zajęcia rehabilitacyjno-rekreacyjne. Lokatorzy MW funkcjonują w środowisku lokalnym na ogólnych zasadach. MIESZKALNICTWO WSPOMAGANE prowadziło działalność na rzecz 33 lokatorów osób niepełnosprawnych, którzy byli podopiecznymi placówek Koła PSONI. System mieszkalnictwa dla osób niepełnosprawnych intelektualnie w którym było prowadzone Mieszkalnictwo Wspomagane w następujących lokalizacjach: Mieszkalnictwo Wspomagane ul. Wł. Broniewskiego 2a – 11 mieszkań Mieszkalnictwo Wspomagane ul. Przedwiośnie 85 – 11 mieszkań Mieszkalnictwo Wspomagane ul. Przedwiośnie 89 – 11 mieszkań Wszyscy mieszkańcy w dni powszechne korzystają z różnorodnych zajęć. W zależności od możliwości psychofizycznych uczestniczą w zajęciach w Środowiskowym Domu Samopomocy, Warsztacie Terapii Zajęciowej, bądź wykonują pracę w Zakładzie Aktywności Zawodowej „Centralna Kuchnia”. Celem Mieszkalnictwa Wspomaganego było: - funkcjonowanie w normalnej społeczności, - zabezpieczenie osób z niepełnosprawnością intelektualną we własne mieszkania, usamodzielnianie, rozwijanie podstawowych umiejętności radzenia sobie w codziennym życiu, - zaspokojenie typowych potrzeb psychofizycznych: zadowolenia, spokoju, komfortu, poczucia wspólnoty, przyjaźni, współżycia z otoczeniem. Mieszkania przeznaczone są dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, które chciałyby się usamodzielnić lub z przyczyn niezależnych straciły wsparcie ze strony najbliższych, zostały sierotami oraz z innych powodów życiowych pozostały bez pomocy. Założenia programowe Mieszkalnictwa Wspomaganego to: usamodzielnianie, rozwijanie i nabywanie oraz podtrzymywanie istniejących już umiejętności u podopiecznych mające na celu przystosowanie ich do funkcjonowania w zintegrowanej społeczności. Wyraża się to poprzez posiadanie przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną samodzielnych mieszkań, zapewnienie im godnych warunków bytowo – socjalnych, jak również komfortu psychicznego oraz kompleksowej opieki całodobowej. Mieszkalnictwo Wspomagane jest ponadto alternatywą do zinstytucjonalizowanej opieki całodobowej (DPS), a dla rodziców podopiecznych zatroskanych o losy swoich dzieci w przyszłości, źródłem zadowolenia i szansą na kontynuację pracy zawodowej. Dni powszednie w Mieszkalnictwie Wspomaganym wypełnione są czynnościami porządkowymi, zakupami, odpoczynkiem, wspólnymi posiłkami, planowaniem wydatków bieżących i dalekosiężnych, rozmowami, wzajemnymi odwiedzinami. Potwierdza to fakt postępującego usamodzielniania się podopiecznych Mieszkalnictwa Wspomaganego, co wskazuje na zasadność rozwiązywania spraw społeczno-bytowych w taki sposób. Ideą funkcjonowania Mieszkalnictwa Wspomaganego w zintegrowanym systemie opieki nad osobami z niepełnosprawnością intelektualną jest zasadna i znajduje pełne uzasadnienie w życiu społeczności lokalnej. MW było prowadzone dzięki finansowaniu z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zadanie pod nazwą: „Mieszkalnictwo Wspomagane szansą osób niepełnosprawnych na rozwój i niezależność” oraz pod nazwą: „Mieszkalnictwo Wspomagane drogą do niezależnego życia”. Realizacja zadania odbywała się w czterech obszarach: - nauka samodzielności we własnym gospodarstwie domowym, - doskonalenie czynności higienicznych i samoobsługowych, - nabywanie wprawy w czynnościach codziennych w mieszkaniu, - aktywizacja i integracja z zachowaniem potrzeby odpoczynku. W MW realizowano również specjalistyczne usługi opiekuńcze.